പ്രണയിനിയുടെ നാട്ടിലൂടെ ബസ്സില്‍ പോകുമ്പോള്‍

പ്രണയിനിയുടെ നാട്ടിലൂടെ
ബസ്സില്‍ പോകുമ്പോള്‍
പിറന്ന മണ്ണിനോടെന്ന പോലെ
ഒരടുപ്പം ഉള്ളില്‍ നിറയും

അവള്‍ പഠിച്ചിറങ്ങിയ
സ്കൂള്‍മുറ്റത്തെ കുട്ടികള്‍ക്കെല്ലാം
അവളുടെ ഛായയായിരിക്കും

അവര്‍ക്ക് മിഠായി നല്‍കാന്‍
മനസ്സ് തുടിക്കും

നിരത്തുവക്കിലെ
മരണവീട്ടില്‍
തിരക്കു കാരണം
കയറാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ലെന്ന്
തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന
യാത്രക്കാരനോട്
പരിഭവം പറയും

വാര്‍ഡ് മെമ്പര്‍ക്കു നേരെ
പുതുതായി
വോട്ടവകാശം കിട്ടിയവനെപ്പോലെ
നിഗൂഢമായ് ചിരിക്കും

ചിലനേരത്ത്
കല്യാണം കഴിഞ്ഞെന്ന് വരെ
തോന്നലുണ്ടാവും

അന്നാട്ടിലെ
പെണ്ണുങ്ങളെല്ലാം
പ്രതിശ്രുതവരനെയെന്ന പോലെ
തന്നെ വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന ബോധത്താല്‍
ശരീരം കിടുങ്ങും

തിരിച്ച് വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍
അവളുടെ പ്രദേശം
സ്വന്തമായ ഭരണഘടനയും
ഭൂപടവുമുള്ള
ഒരു രാഷ്ട്രമാണെന്ന് തിരിച്ചറിവുണ്ടാവും

അത്
അവളെപ്പോലെ
ആര്‍ക്കും കീഴടക്കാന്‍ കഴിയാതെ
ഇരുളിലേക്ക്
പരക്കുകയായിരിക്കും.

കച്ചിത്തുരുമ്പ്

പറന്നുകളയുമോ എന്നാ പേടിയില്‍
കുട്ടികളെ
ആകാശത്തെക്കുറിച്ച്
ഒന്നും പഠിപ്പിച്ചില്ല

കാണാന്‍ ഓടിപ്പോയാലോ
എന്നോര്‍ത്ത്
ചരിത്രം കടന്നുവന്ന വഴിയില്‍
തിരിതെളിയിച്ചില്ല

കരഞ്ഞ് കണ്ണുകലങ്ങി
ഇളംമൊഴികള്‍ മുഷിഞ്ഞ്
തളര്‍ന്നുപോവുമോ
എന്ന ആധിയില്‍
ജീവിതം പേറുന്ന നോവുകളെ
പരിചയപ്പെടുത്തിയില്ല

ഏതു നേരത്തും പരന്നുപോകാവുന്ന
നാല് ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍,
കാലുകള്‍ കുഴഞ്ഞാടുന്ന
മരബെഞ്ചിനു മീതെ,
ഒച്ചയനക്കങ്ങളേതുമില്ലാതെ
ഒരു ഇരുത്തം മാത്രം
എത്രയോ മാസങ്ങളിലെ സിലബസ്

തോളോട് തോളുരുമ്മി
ഒന്നാടി രസിക്കാന്‍ പോലും
വിട്ടില്ലല്ലോ
ഞാനീ പിഞ്ചുപൈതങ്ങളെ

തലയെണ്ണാന്‍ വരുമ്പോള്‍
തെറ്റിക്കുറഞ്ഞ്‌, പണിപോയാലോ...?

ഇനി ഓരോ കുട്ടിയും
അച്ചടക്കമുള്ള
ഓരോ അരിമണിയാവുമോ.

ഒരുക്കം

മുങ്ങിച്ചാകാന്‍
തുടങ്ങുമ്പോള്‍
കയ്യില്‍ തടഞ്ഞതാണ്
നിന്റെ പ്രണയം

കൂടുതല്‍ ആഴങ്ങളിലേക്ക്
എത്ര വേഗത്തിലാണ്
അതെന്നെ
കൊണ്ടുപോയത്.

വരം

പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളും
തിരിച്ചെടുത്ത ദൈവം
ഒരുനാള്‍ മനസ്സലിഞ്ഞ്‌
ഏതെങ്കിലും
ഒരിന്ദ്രിയം
വെച്ച്തരാമെന്ന് പറഞ്ഞു

നാട്ടുകവലയില്‍വെച്ച്
ആളുകള്‍ മുഴുവന്‍
നോക്കിനില്‍ക്കെ,
കൊള്ളപ്പലിശക്കാരന്‍
രാവുണ്ണിയേട്ടന്‍
ഉരിച്ചുകളഞ്ഞ 
പുറംതൊലിതന്നെ
ചോദിച്ചു അയാള്‍ .

ചതി

ഒഴുക്ക് നിലച്ച്

മരിക്കുന്നതിന്

തൊട്ടുമുമ്പ് 

പുഴ

വഴികളോട് മന്ത്രിച്ചു.

'സമുദ്രത്തെ കാണുകയാണെങ്കില്‍ 

ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു എന്ന് 

അറിയിക്കണം'

അപ്പോഴേക്കും 

മണല്‍തരികള്‍ 

മരുഭൂമികളുമായി

രഹസ്യസംഭാഷണം 

ആരംഭിച്ചിരുന്നു.

ഭയഭക്തി

അമ്പലത്തിലേക്കുള്ള
നടപ്പാതയില്‍
ഒറ്റക്കാലന്‍ യാചകനും
തടിച്ച ഉടലുള്ള ഭണ്ഡാരപ്പെട്ടിയും

കയ്യില്‍ ആകെയുള്ളത്
ഒരു ഒറ്റരൂപാനാണയം.

ദൈവത്തിന് നെയ്യായ്
കത്തുന്ന പന്തത്തിന്‍ ചൂടേറ്റി
ഭിക്ഷുവിന്‌ അന്നമായ്
എരിയുന്ന വയറിന്‍ വിശപ്പാറ്റി

ആര്‍ക്ക് നല്‍കണം?

ആയിരം കൈകള്‍
ചോരക്കൊതിയടങ്ങാത്ത നാവ്
തീക്കണ്ണുകള്‍ ദുര്‍മന്ത്രങ്ങള്‍
ആയുധപ്പുര പടയാളികള്‍

ഹൊ ഭയങ്കരം!

ഒറ്റക്കാല് കൊണ്ട്
ഇവനെന്നെ
എന്ത് ചെയ്യാനാ

ഒരു രൂപ
ഈശ്വരന്.

പഴുത്

വീട് വിട്ടിറങ്ങുമ്പോള്‍
വാതിലുകള്‍
താഴിട്ട് പൂട്ടുന്നത്,
അകത്തേക്ക് ആരും
കയറാതിരിക്കാനുള്ള
ജാഗ്രതയല്ല

മുറിക്കുള്ളില്‍
അഴിച്ചുവെച്ച
നമ്മുടെ മുറിവേറ്റ ജീവിതം
വഴിയിലിറങ്ങി,

ആളുകള്‍
കാണാതിരിക്കാനുള്ള
സൂത്രപ്പണിയാണ്.