പറന്നുകളയുമോ എന്നാ പേടിയില്‍
കുട്ടികളെ
ആകാശത്തെക്കുറിച്ച്
ഒന്നും പഠിപ്പിച്ചില്ല
കാണാന്‍ ഓടിപ്പോയാലോ
എന്നോര്‍ത്ത്
ചരിത്രം കടന്നുവന്ന വഴിയില്‍
തിരിതെളിയിച്ചില്ല
കരഞ്ഞ് കണ്ണുകലങ്ങി
ഇളംമൊഴികള്‍ മുഷിഞ്ഞ്
തളര്‍ന്നുപോവുമോ
എന്ന ആധിയില്‍
ജീവിതം പേറുന്ന നോവുകളെ
പരിചയപ്പെടുത്തിയില്ല
ഏതു നേരത്തും പരന്നുപോകാവുന്ന
നാല് ചുവരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍,
കാലുകള്‍ കുഴഞ്ഞാടുന്ന
മരബെഞ്ചിനു മീതെ,
ഒച്ചയനക്കങ്ങളേതുമില്ലാതെ
ഒരു ഇരുത്തം മാത്രം
എത്രയോ മാസങ്ങളിലെ സിലബസ്
തോളോട് തോളുരുമ്മി
ഒന്നാടി രസിക്കാന്‍ പോലും
വിട്ടില്ലല്ലോ
ഞാനീ പിഞ്ചുപൈതങ്ങളെ
തലയെണ്ണാന്‍ വരുമ്പോള്‍
തെറ്റിക്കുറഞ്ഞ്‌, പണിപോയാലോ...?
ഇനി ഓരോ കുട്ടിയും
അച്ചടക്കമുള്ള
ഓരോ അരിമണിയാവുമോ.
